Lata mijają, dojrzewamy, często opuszczamy dom, w którym się wychowywaliśmy i zakładamy rodzinę w zupełnie innym miejscu. Bywa, że już nie wracamy w rodzinne strony. Wspomnienia jednak pozostają. Jeśli nie w naszej pamięci, to w pamięci bliskich, sąsiadów, czy nawet mieszkańców danej miejscowości. Bardzo interesujący zbiór opowiadań, traktujących o wspomnieniach, pamięci i jej ulotności odnajdujemy w książce To, co zapamiętane / to, co zapomniane.

Autorką najnowszego zbioru opowiadań, który ukazał się nakładem wydawnictwa Kirin jest Kyōko Nakajima. Ta wielokrotnie nagradzana japońska pisarka zabiera nas w niezwykłą podróż po czasie i przestrzeni. Na kartach jej historii przenika się świat żywych i umarłych. Często, skoncentrowani na ich fabule nawet tego nie dostrzegamy, by w finale autorka zaskoczyła nas niespodziewanym zwrotem akcji.

Na To, co zapamiętane / to, co zapomniane składają się dziesięć następujących opowiadań:

• To, co zapamiętane / to, co zapomniane
• Kiedy moja żona była grzybem shiitake
• Historia życia maszyny do szycia
• Globalny System Pozycjonowania
• Papierowy samolocik Kirary
• Dzisiaj jest wyjątkowy dzień
• Hodowanie łaskuna
• Przyjaciele z dzieciństwa
• Dom w Harajuku
• Ostatnie Święto Zmarłych

Choć w większości opowiadania traktują o poważnych tematach takich jak przemijanie, związana z tym rozłąka, czy wspomniana ulotność ludzkiej pamięci, to nie brakuje tutaj akcentów humorystycznych. Myślę, że autorka idealnie zachowuje proporcje między dramatem, a komedią, nie zapominając o tym o przesłaniu poszczególnych historii.

Bardzo spodobało mi się opowiadanie Historia życia maszyny do szycia. Zabiera nas bowiem w podróż w czasie, która pokazuje losy posiadaczy tytułowej maszyny. Ta jest tutaj swego rodzaju symbolem pamięci i nosi w sobie wspomnienia wielu, wielu osób, które miały okazję z niej skorzystać. W pierwszej chwili sprawia jednak wrażenie jedynie zwykłej, starej, podniszczonej i nic nie wartej maszyny. Nie zapominajmy jednak, że pamięć o nas może przetrwać również dzięki przedmiotom codziennego użytku.

Niezwykle ciekawe i pouczające okazało się być także opowiadanie Ostatnie Święto Zmarłych. Za jego sprawą czytelnik ma okazję zobaczyć pewne zwyczaje i tradycje panujące w japońskiej kulturze, a związane właśnie z tytułowym świętem. Co jeszcze ciekawsze, bohaterowie tej historii sami do końca nie mają pewności co do różnych obrzędów związanych z tymi uroczystościami i także dla nich jest to swego rodzaju lekcja.

Jak zdążyłem wspomnieć na wstępie, w niektórych z opowiadań światy zmarłych i żywych przenikają się. Stanowi to jeden z charakterystycznych elementów japońskiego folkloru, którego raczej nie doświadczamy w historiach autorów i autorek z innych części świata. Nadaje to danym opowiadaniom atmosfery tajemniczości i duchowości, a momentami nawet grozy. Autorka przy pomocy takiego zabiegu sugeruje nam, że tak naprawdę nikt w 100% nie odchodzi z tego świata, pozostawiając po sobie pewną cząstkę siebie.

To, co zapamiętane / to, co zapomniane to kolejny, fantastyczny zbiór opowiadań, odsłaniający przed czytelnikiem bardzo ważną część japońskiej kultury. Historie wciągają bez reszty. Dzięki świetnemu tłumaczeniu pani Moniki Szyszki czyta się je naprawdę łatwo, a swoją drogą również przyjemnie. Książka skłania nas do istotnych refleksji nad przemijaniem i pamięcią o naszych najbliższych. To lektura, do której z pewnością czytelnicy będą przez lata nieraz wracać.

Ocena: 7/10

Za możliwość przeczytania i zrecenzowania książki chciałbym podziękować wydawnictwu Kirin.

We własny egzemplarz książki możecie zaopatrzyć się pod poniższym linkiem: https://ksiegarniajaponska.pl/ksiazki/3053-to-co-zapamietane-to-co-zapomniane-kyoko-nakajima.html