Gdyby nie kultura popularna, nie tylko ten blog by nie istniał, ale prawdopodobnie moje życie byłoby strasznie nudne. Dotyczy to kultury popularnej ogólnie, lecz w znacznym stopniu także japońskiej popkulturze, która od wielu lat gości w moim życiu. Jednakże, dopiero teraz dowiedziałem się więcej na temat jej historii, korzeniach i wpływie na resztę świata, a to dzięki lekturze książki Historia kultury popularnej w Japonii.

Według podtytuły książki, czytelnik w jej trakcie ma odbyć podróż, aż do XVII wieku by poznać historię kultury popularnej Japonii. W rzeczywistości jej korzenie sięgają jednak jeszcze dalej i przenosimy się nawet do średniowiecza. Jak możecie zatem już zdawać sobie z tego sprawę, jest to pogłębiona i kompleksowa synteza, która pozwala nam dokładnie zbadać fenomen popkultury Krainy Kwitnącej Wiśni.

Historia kultury popularnej w Japonii uzmysławia nam, że to, co określamy jako „popkultura japońska” (m. in. anime, manga, J-Pop, „Cool Japan”), ma swoje korzenie znacznie wcześniej, w produktach kulturowych związanych z klasą miejską i pracującą w Japonii, w feudalnych zwyczajach, czy nawet rządach szogunów. Żeby dobrze ją zrozumieć musimy jednak najpierw poznać odpowiednie fragmenty historii kraju, które autor starannie dobiera, malując jak najszerszy obraz tego zjawiska.

E. Taylor Atkins na kartach książki definiuje kulturę popularną, a następnie zarysowuje relacje między kulturą „elitarną” a kulturą masową w Japonii. Wskazuje na różnice i podobieństwa oraz połączenia, które nieraz nas zaskakują. Podkreśla także jak popkultura spisywała się jako narzędzie władzy, logiki rynkowej, imperium i wojny kiedyś, a jak dziś. Zaznacza także istotny wpływ jaki ma na rozwój globalnej tożsamości Japonii.

Autor stara się możliwie bardzo szeroko, a zarazem szczegółowo przybliżyć nam kulturę popularną Japonii. W rzetelny, naukowy sposób bierze pod lupę kolejne okresy historii kraju, a następnie analizuje konkretne elementy tej kultury. Od kuchni, przez religię, politykę, historię, tradycje i zwyczaje dochodzi aż do elementów, które prawdopodobnie większość odbiorców najlepiej kojarzy z Japonią, np. manga, anime, gry wideo.

Nie jest to najłatwiejsza lektura do przyswojenia i skierowana jest zwłaszcza do czytelników zainteresowanych Japonią, którzy posiadają już pewną wiedzę na jej temat, a teraz chcą ją poszerzać. Poza tym, naukowy ton opracowania nie ułatwia czytania, gdyż mamy tutaj wiele szczegółowych informacji, dat, czy definicji, tak jak to zresztą ma miejsce w tego rodzaju opracowaniach. Jeśli zatem zainteresuje was sam tytuł książki, wiedzcie, że nie jest to pozycja czysto rozrywkowa.

Pomimo powyższego, układ i forma opracowania sprawia, że tematyka tutaj opisana staje się dla nas z kolejnymi stronami coraz bardziej czytelna. Po prostu trzeba się w nią porządnie wgryźć. Autorowi udało się połączyć przystępność z głębią, szeroki zakres tematyki z solidną analizą. Nie należy zrażać się ponad 300 stronami książki, które czyta się naprawdę szybko.

Historia kultury popularnej w Japonii dała mi niezwykłą satysfakcję, pogłębiając moją wiedzę na tematy bliskie memu sercu. To naprawdę niezwykłe jak ta mała wysepka na drugim końcu świata tak mocno odcisnęła swoje piętno na ludziach z całego świata. Czasami ciężko w to uwierzyć, ale za sprawą książki łatwo jest nam to zrozumieć. Myślę nawet, że wiele osób może szerzej zainteresować się samą Japonią po lekturze tej książki. Spodziewałem się wyczerpującej, wymagającej pozycji, która odpowie na wiele moich pytań i się nie zawiodłem. Myślę, że żaden japanofil się nie zawiedzie.

Ocena: 7,5/10

Za możliwość przeczytania i zrecenzowania książki chciałbym podziękować Wydawnictwu Uniwersytetu Jagiellońskiego.

We własny egzemplarz książki możecie zaopatrzyć się pod poniższym linkiem: https://wuj.pl/ksiazka/historia-kultury-popularnej-w-japonii#oprawa-miekka-ze-skrzydelkami